Herfst op het Springendal
Het najaar heeft zijn eigen charme in het Springendal. Paddestoelen, prachtige kleuren als de zon op de bomen schijnt, regen, wind, alles komt voorbij. Het is ook de tijd van tradities op de Hoeve. Marian kookt weer haar eerste pan erwtensoep, de winter menukaart ligt weer op de tafels en de haard brandt volop. Maar er zijn ook bepaalde grotere tradities, die elk jaar weer terug komen.
Voor het eerst dit jaar hebben we alle drie grote tradities mogen bekijken; nl. De Nacht van de Nacht, Het boomslepen en de slipjacht.
Nacht van de nacht
De Nacht van de nacht vergt stevige wandelschoenen/laarzen vanwege de boswandeling in het donker. Verbazingwekkend is hoeveel je op een gegeven ogenblik ziet in het donker, maar het blijft oppassen voor boomwortels enz. We hadden geluk. Het was volle maan en als een extra kadootje was een kleine maansverduistering te zien. De ontvangst op het erf was hartelijk, met koffie thee of chocolademelk, waarbij de laatste het meest gedronken werd. Daarnaast kon je uileballen pluizen, met een telescoop kijker “Venus” ontdekken vlak onder de maan en natuurlijk Marshmellows roosteren in het vuur. We hadden mazzel dat het droog was, waardoor iedereen kon genieten van één van de donksterste plekken van Nederland.
Boomslepen
Droog was het niet bepaald bij het boomslepen. Het plezier was er niet minder om. Het is een machtig gezicht om grote sterke trekpaarden tot op de centimeter nauwkeurig over- en door hindernissen te zien manoeuvreren. Fleur (die gek genoeg) door iedereen Fleurtje wordt genoemd, het paard van Hoeve Springendal, miste zijn maatje zo erg, dat ze er weinig van bakte. Maar daarom niet getreurd. Een gehaktballetje van Boer Henk en Boer Ben maakte alles weer goed, Laarzen waren hier ook op zijn plaats, maar dan echte regenlaarzen die tegen modder kunnen. Ook regenkleding was wel nodig, hoewel de eet en drinktent een leuke schuilgelegenheid bleek
.
De slipjacht
De slipjacht vroeg ook om laarzen, maar hier ging het meer om glimmend gepoetste paardenlaarzen, met strak geklede ruiters. Iets meer bobogehalte, maar toch ook weer bijzonder om mee te maken. Bij het vertrek bij de Molen van Bels, zag iedereen er tip top uit. Hoornblazers bliezen om alle ruiters te verzamelen. Opvallend was dat de mannen rode jasjes droegen, op één anarchistisch type na, die zijn geruite blazer uit de kast had getrokken en de keurig opgemaakte dames met blauwe jasjes. Tja verschil moet er zijn. En de honden; geweldig wat een meute, ondanks de regen hadden die er wel zin in. Toen ze aankwamen bij het Springendal in de stromende regen, werd de “slip” (de in vossenurine gedrenkte lap) door de honden vrolijk verscheurd. De ruiters kregen een drankje aan geboden om warm te blijven terwijl de paarden even konden rusten. Dat de ruiters niet ongeschonden uit de strijd kwamen was wel te zien aan de modderstrepen op de kleding, uitgelopen make up en natte caps. Het plezier was er niet minder om. Dit was nl. de laatste stop voordat er terug werd gereden naar Bels. Hier stond nl een oerhollands stamppotbuffet op de ruiters te wachten.
Het is geweldig om alle drie tradities mee te maken, omdat ze totaal verschillend zijn van elkaar, maar ergens toch heel veel overeenkomsten hebben. Alleen al omdat alles zich afspeelt in de bijzondere herfstnatuur van Hoeve Springendal en je altijd laarzen nodig hebt.
